Pasta słonecznikowa z pomidorami

Gdzieś mniej więcej rok temu, może dawniej, pierwszy raz próbowałam pasty słonecznikowej roboty mojej Mamy. Właściwie pierwszy i ostatni, bo nie wiedząc czemu, mimo że mi smakowała, to jakoś odkładałam w czasie jej samodzielne wykonanie. Fakt, że jednym z powodów jest brak chleba [no, prawie – chlebojadom polecam położenie pasty na Kromce w 5 minut KLIK ], ale że kupiłam większą niż zwykle paczkę słonecznika postanowiłam ponownie pokombinować i nieco pastę udziwnić.

Wyszło gęste mazidło, w sam ras do pieczywa lub.. bo wyjadania łyżeczką :D Bo trzeba się nieco powstrzymywać przed zjedzeniem całości od razu (; Zależnie od upodobań możemy regulować gęstość pasty. Więcej oliwy oraz koncentratu pomidorowego da zaczątek do całkiem niezłego zamiennika pesto, będącego dodatkiem do mięs, albo sosem do makaronów lub sałatek, zaś ci, którzy jedzą nabiał mogą spróbować użyć dodatkowo jogurtu naturalnego.

SKŁADNIKI:

[1 mała porcja]

- 4 łyżki słonecznika łuskanego

- koncentrat pomidorowy [użyłam niecałą połowę najmniejszego dostępnego w sklepach słoiczka]

- 2-3 suszone pomidory

- kilka oliwek [dałam ok 4-5 mocno aromatycznych]
- odrobina oliwy na konsystencję

- sól/pieprz/czubryca zielona

Słonecznik zmielić w blenderze lub młynku do kawy na jednolitą masę, dodawać stopniowo resztę składników doprawiając do smaku. Przełożyć do pojemniczka i przechowywać w niezbyt ciepłym miejscu.